The Wonders of 6 O'Clock

كاش مي شد هر روز صبح ساعت 6 وبلاگ بنويسم! اما امكانش نيست. يعني امكان نداره كه من ساعت 6 صبح تختخوابمو ول كنم, دوش نگرفته بشينم پشت ميز, كامپيوتر رو روشن كنم و شروع كنم به نوشتن. اصلن امكان نداره.

اما كاش مي شد. و اگه مي شد اين وبلاگ كلي بهتر شده بود. كلي هم برا خودم مفيد بود. آخه هر روز صبح ساعت 6 تا چشمامو باز ميكنم, كلي فكر جديد مياد تو ذهنم. كلي ايده ناب. با ديدگاههاي جديد نسبت به مسائل موجود! مثلا يه دفعه چشم باز مي كنم و به خودم مي گم:" د؟ چرا اصلن اين جوري فكر مي كردي؟" يا "چرا اين طوري قضيه رو نگاه نمي كني؟" يا "د, علت اصلي اين بود؟!" يا "آها منظورش اين بوده پس!" و "خوب كاري نداره اين كار بكن" يا "ا, چرا اين فكر رو نكرده بودي؟" و ...

خلاصه ظاهرا ساعت 6 صبح, من هم تحليل گر خيلي بهتري مي شم. هم دنيا رو كلي متفاوت مي بينم, هم كلي ايده جديد و خلاق دارم. تازه همه چي مي تونم با ساده ترين كلمات تشريح كنم! اگه كسي اينو مي دونست, مي تونست ساعت 6 صبح بهم زنگ بزنه و كلي مشاوره عالي ازم بگيره. البته همون 15 دقيقه اول. بعدش مي شدم ايني كه هستم!

فقط حيف كه ساعت 6 نمي تونم پاشم. يكمي هم كه از 6 مي گذره, يا ايده هه از يادم ميره, يا استدلالي كه كرده بودم. فرقي هم نمي كنه كجا باشم ها, ساعت 6 local time . حيف!!
Link .