The Million Dollar Movie

The Village به خوبی فيلم‌های ديگه نايت شياملان نيست. درسته که تو داستان گويی خوبه و درسته که حس تعلیق و ترس رو دو سه بار خوب ایجاد می‌کنه. اما گره اصلی داستان اون قدر قوی نیست که ازش یه فیلم بلند ساخت.

من همیشه اسپیلبرگ رو دوست داشتم. اما چند ساله که تو خاکی زیاد می‌زنه. The Terminal هم اون جوری بود. حیف داستان اون ایرونی مقیم فرودگاه پاریس که خرابش کرده. شرط می بندم اگه رابرت زمیکس این داستان ساخته بود خیلی بهتر در می اومد. مثلن یه چیزی توی مایه های Cast Away.

بهترین صفت برای Eternal Sunshine of Spotless Mind عبارت creepyهه! با شونصدتا فلش بک و فلش فوروارد داستان رو اون قدر جالب تعریف می‌کنه که آدم محو فیلم می شه. بعد هم شب تا صبحو توی کابوس و بدخوابی سر می‌کنه!

هاها٬ اگه یه فیلم عروسکی خنده‌دار به سبک South Park می‌خواین٬ Team Amercia World Police رو تماشا کنین. کلی جوک ‌های سیاسی و غیرسیاسی داره و همه رو مسخره می‌کنه. مخصوصن سیاسیون و هالیودیون امریکایی رو. من از لهجه و آوازخوندن کیم ایل سون کلی خوشم اومد. راستی فکر نکنین چون عروسکیه٬ می‌تونین با مامان بزرگتون تماشا کنی که کلی بدآموزی داره!

و بالاخره٬ همه تعریف‌هایی که در مورد The Million Dollar Baby می‌کردن٬ بیخود نبود. فوق‌العاده بود. برخلاف تبلیغی که شده فیلم در مورد بکس نیست٬ بلکه در مورد اصل زندگیه: آرزوها و امید‌ها٬ کنار اومدن با گذشته و تقدیر٬ دوستی و رفاقت و رابطه‌هایی که خاص می‌شن و از ته دل دوست داشتن و .. . داستان فوق‌العاده‌ایه که عالی ساخته شده. صدای مورگن فریمن به عنوان راوی آدمو محسور می‌کنه٬ درست مثل شاوشنک. موسیقیی که خود کلینت ایستود هم ساخته حرف نداره. با میستیک ریور و این فیلم٬ ایستوود شد یکی از فیلمسازهای مورد علاقه من.

P.S: All About My DVD's

Link .