"بابا تو ديگه کی هستی؟"

دوشنبه صبح سر صبحانه مامان میگه که ماه رمضون از فردا شروع می‌شه. تعجب می‌کنم. فکر می‌کردم تازه آخر هفته شروع بشه.‌سر ناهار یه رستوران می‌ایستیم که با پارچه تابلو زده: "در طی ماه رمضان با ناهار٬ افطار٬ شام از مهمانان پذیرایی می‌شود!"

سه‌شنبه صبح٬ چون شب قبلش اصلن خوابم نبرده٬ دیر از خواب پا می‌شم. صبحانه رو تند تند می‌خورم. و با خودم لوبیاپلو برای ناهار می‌برم. اما خیلی زود متوجه می‌شم که امروز ماه رمضون نیست. اتفاقن موکا کافی ‌شاپه کلی می‌چسبه. بعد هم اون قدر دیر می‌شه که از اون‌جا مستقیم می‌رم جلسه٬ که ناهار چلو کباب بهم می‌دن. بعد هم در جلسه دیگه با قهوه و چای و دانمارکی و پسته تازه پذیرایی می‌شم. آخرسر هم توی یه شرکت سوم اون‌قدر دستم رو شده که یه تیکه بهم می ندازن: "جلسه بعدی -که صبح پنج‌شنبه ست- صبحونه تو بخور و بیا!"

چهارشنبه٬ باز خواب می‌مونم. چون حوصله ندارم٬ تی‌شرت و جین و کفش ورزشی می‌پوشم. ناهار هم همون لویباپلوی مونده از دیروز. از شانس من ساعت ۲ بعدازظهر تلفن زنگ می‌زنه که ۲۰" دقیقه دیگه دفتر معاون وزیر باش!" حالا من موندم که با تی‌شرت و شلوار جین و کفش ورزشی جلسه رسمی چه شود. از شانسم پشت ماشین یه جفت کفش چرمی اسپرت هست که وضعمو کمی رسمی‌تر می‌کنه. توی لابی اون ساختمونه هم که منتظرم٬ خیلی شیک و خونسرد از آب سردکن آب می‌خورم. بعد هم تو جلسه با اون لباس اسپرت کلی جو رو تحت تاثیر قرار می‌دم! منتظرم که ازمون پذیرایی کنن اما هیچ خبری نیست. می‌گذره و من به حساب خسیسی‌شون می‌ذارم. ساعت ۷ که توی مطب دکتر نشستم می بینم خدمتکاره با سینی حاوی چایی و نون پنیر وارد اتاق دکتر می‌شه. تازه دوزاریم می‌افته امروز روز اول ماه رمضونه و روزه‌خواری غدغن! هوس افطار می‌کنم که دکتره یه تیکه می‌آد که "شما که اعتقاد ندارین!" از مطب دکتره یه راست می‌آم خونه. مامان داره می‌ره خیریه. این می‌شه که خودم چایی درست می کنم و نون و پنیر و گردو و نعنا و گوج فرنگی و چایی شیرین و بدین ترتیب اولین افطار رو می‌کنم. بابا وارد میشه و منو با سبنی افطار میبینه. می ÷رسه شام خوردی؟ مگم افطار کردم! یاد ننه می‌افتم که بچه بودیم همیشه موقع افطار می‌رفتیم سراغش. نشستن دور سفره ‌اش و خوردن چایی شیرینش یه مزه دیگه داشت. خدا رحمتش کنه.

پنج‌شنبه دیگه دستم اومده. نه دیگه توی جلسه ۸ صبح هوس چایی می‌کنم و نه روم می‌شه ‌که توی شرکت جلوی مدیر امور مالی‌مون که می‌دونم اعتقاد داره و روزه می‌گیره قهوه بخورم. اما ناهار خونه‌م و بعد از مدتها میهمان قرمه سبزی مامان. بعد والدین محترم می‌رن مسافرت و باز برای افطار من تنها می‌مونم و نون و پنیر و گردو و نعنا و گوجه و خیار و چایی‌شیرین و نون برشته داغ. بعدشم می‌رم یه مهمونی تولد که انگار یه دنیای دیگه ست: تا ۱ نصف شب میزنن و می نوشن و می‌رقصن. برای کادو هم سر راه یکی از این "بغلیها" می‌خرم!

بعد از همه اینها٬ تو راه برگشت یاد یه بیت یکی از اون آهنگها می ‌افتم که باهاش می‌رقصیدیم:" بابا تو دیگه کی هستی؟!!"
Link .