سفرنامه پاریس -3

بعد از زیارت ادبای ایرانی به مرکز پمپیدو تشریف بردیم. عمارتی بود آنکانویسیونال(!) با لوله‌های فراوان و دودکش هایی بسیار قطور. یحتمل در آن سنوات که آن را ساخته‌اند جماعت پاریسی داخل آن بسیار دخانیات مصرف می‌نمودند و دودکش‌ها از این بابتند!

کاشف به عمل آمد که سه‌شنبه‌ها بسته است و به همین‌جهت دیدار مقدور نشد. پس در همان جوار ناهاری صرف فرمودیم مطبوع. دم برج ایفل سوار قایقی شدیم که طول رود را پیمود تا پاریس را از سن مشاهده نماییم. یاد جسی و سلین افتادیم. در این احوالات بودیم که چورتمان را تظاهرکنندگان روی یکی از پل‌ها پاره کردند. پس راهی لونتق شدیم در پی شیرینی‌جات محبوب. معلوم گشت آن عشرتکده جای نشستن ندارد و فقط می‌دهد بقولی "تو گو"! پس با دقتی زیاد انتخاب فرمودیم و راهی مهمانکده شدیم. چه رنج زیادی کشیدیم در حفظ انتگراسیون محتویات جعبه که آن روز اعتصاب بود و مترو غلغله و فشار جماعت زیاد٬ عین خط واحد خودمان.

روز بعد با دیدن آن هرم‌‌های شیشه‌ای ورودی لوور٬ آی ام پی و میتران را نفرین فرمودیم که میدان به آن زیبایی را خراب کرده بودند. جناب پی البته داخل ورودی را بسیار زیبا طراحی نموده‌اند مخصوصا هرم معکوس را و کاش بقیه هرم‌ها را هم معکوس کرده بودند یا لااقل تخت که دید میدان را نمی‌گرفتند. اول به زیارت مونالیزا رفتیم (از اول صبح هم آهنگ کذایی "مونا-مونا" را زمزمه می کردیم و تا پاسی از شب هم از مغزمان خارج نشد!). جایشان را عوض کرده بودند. وی را از شیشه پلگسی گلس آزاد کرده بودند و برده بودند وسط اتاق بزرگی بر روی یک دیوار بزرگ و داخل یک جعبه شیشه‌ای بزرگ. هنوز جماعت کثیری در دورش حلقه زده بودند و محو ایشان. وی هم با لبخند ملیح پرنخوت خود هم‌چونان جماعت را سر کار گذاشته بود که: "هاها! مگه خوابشو ببینید!!!" تعدادی نگهبان هم برای وی گمارده بودند که از عکاسی قوم بازدیدکننده جلوگیری می‌کردند و خاطیان را راهی خارج موزه.

بقیه اش بماند که بی حوصله ایم بدجور!!
Link .  1 Comments