سفرنامه پاریس -۱ *

روز اول پس از جلوس در هتل مربوطه٬ به مغازه عکاسی رفتیم تا دوربین سفارش داده شده را دریافت نماییم. از آنجا که کار مردمان پاریس ردیف است دوربین را الساعه در اختیارمان گذاشتند.

سپس از باغ لوکزامبورگ که در همان اطراف بود دیدن نمودیم. باغی بود وسیع و زیبا با حوض هایی بزرگ و یک آب‌نمای قشنگ که بارش آرام باران آن را مطبوع تر می کرد. هر چند که آن چنان که در کتاب تعریفش را کرده بودند آش دهن سوزی نبود! چون خستگی سفر و درد ناشی از تصادف -و هم چنین بارش شدیدتر باران و تاریکی هوا- غالب شد٬ به هتل برگشته و استراحت نمودیم.

صبح روز دوم به دو جزیره اصلی پاریس رفتیم. آنگونه که می گویند پاریس از آنجا شروع شده است و سالها هم محدود به همین دو جزیره فسقلی بوده است. کاخ دادگستری فرانسه را از دور مشاهده نمودیم و چون علاقه ای به امر قضا نداشتیم٬ راهی کلیسای نتردام شدیم. جماعتی عظیم در اطراف کلیسا مشغول عکاسی بودند. اما افسوس آن که هرچه نگاه کردیم نه نشانی از کازدیمو بود و مخصوصا نه اسمرلدا. در داخل کلیسا مراسم دعایی را تماشا نمودیم و از چنت کیشیشان محضوض شدیم. شاندلیری عظیم را برای تعمیر پایین آورده بودند که بیش از ۱۰۰ شمع جا می گرفت. اما بی سلیقه‌ها جاهای شمع را سیم‌کشی کرده بودند و بجای شمع می ‌خواستند چراغ بگذارند!

بعد از احساس روحانیت زیاد راهی جزیره دوم شدیم و در خیابان های باریک آن که پر از مغازه های کوچک و بقولی -ناز- بود به قدم زدن پرداختیم و حض بسیار بردیم. در آخر هم میدان باستیل را مشاهده نمودیم. کاشف به عمل آمد که زندان دیگر آنجا نیست و بجایش یک ستون بلند تا حدودی بیقواره در وسط میدانی بزرگ کار گذاشته اند و اسامی کشته های انقلاب سه روزه را بر رویش حک کرد‌ه‌اند.

آز آنجا به خانه ویکتور هوگو رفتیم که در میدان زیبایی قرار دارد. معلوم گشت که ویکی - آنگونه که در خانه صدایش می‌کرده‌اند- در آپارتمانی در گوشه میدان مربع بزرگ زندگی می کرده که اضلاع میدان مانند بازار وکیل خودمان دارای طاق‌های ضربی بود و محل مغازه‌ها و گالری‌های هنری. ویکی جان چندین کتاب خود را در همین آپارتمان نگاشته است. هرچند که آپارتمانشان قناس بود اما با آن منظره ای که به میدان و پارک وسطش داشت حق داشته اند که کتابهای خود را آن قدر طولانی و کش‌دار بنویسند. میز تحریر ایشان هم آنقدر بلند بود که به گمانمان ایشان ایستاده می نگاشته‌اند! گوناگونی ظروف خانه شان حکایت از شیطانی بچه هایشان می‌داد.

به سياق ميرزا پيکوفسکی *
Link .  0 Comments