ّCompletely Heartfelt

وقتی از جرج لوکاس پرسیدن که: "چی شد اپیزود I جنگ ستارگان رو بعد از بیست سال ساختی؟" جواب داده بود: "دلم می‌خواست که بچه‌های امروز همون لذتی رو تجربه کنن که بچه‌های سال ۷۹ موقع تماشای اپیزود IV برده بودند."

حالا شاید انگیزه رومن پولانسکی برای ساختن اولیور تویست هم همین باشه٬ شایدم یه چیز دیگه. برای بیشتر نسل ما که نسخه سیاه و سفید دیوید لین رو بارها و زمان کودکی از تلویزیون دیدیم٬ فیلم جدیده به خاطره انگیزی فیلم لین نیست. مثلن صحنه‌ "بیشتر-more" فیلم لین که توی کله من کوبنده و هولناک حک شده و همون صحنه از فیلم پولانسکی ساده و کم اثر به نظر می‌آد.

از تعلق خاطراتی که بگذریم٬ این اولیور تویست جدید اتفاقن کلی دیدنیه و طعم خودشو داره. حس من اینه که نسبت به دنیا مهربون‌تر و انسانی‌تر برخورد کرده و آدمهاش جالب‌ترن. بعلاوه این‌که یکی از هنرپیشه‌های محبوب من/ بن کینگزلی/ هم درش خوش درخشیده.

اما مهمتر از همه در آخر‌ داستان این نسخه٬ وقتی اولیور به دیدن فاگین و قبل از اعدام کردنش به زندان می‌ره٬ یه جمله می‌گه که کلی منو مجذوب کرد: "You were kind to me, Fagin." حسی که این جمله به آدم می‌ده خیلی خاصه: یه حس مهربون صادق آدمی با قلب بزرگ و عزت نفس بالا که خوبی‌های یه آدمی که کم بدی هم در حقش نکرده دیده و یادش مونده و داره اون حس رو نه بخاطر دلسوزی٬ که برای اینکه طرفش قبل از اینکه خیلی دیر بشه٬ اینو بدونه و بدونه که این آدم قدرشو می‌دونه داره بهش می‌گه.

باید اون صحنه رو ببینی تا بدونی من چی می‌گم.
Link .  0 Comments