Curb Your Enthusiasm About Friends

نه که این روزها تب سریال فرندز در وبلاگ‌ها بالا گرفته و طرفدار زیادی پیدا کرده و نه که من از رو تجربه فرندز‌بینی سالها پیش خودم فکر می‌کنم که بعد از یه مدت دیدنش، شخصیت‌هاش عادی می‌شن و به خاطر عمق یک سانتی‌شون و شدیدن قابل پیش‌بینی بودنشون، جک‌هاشون تکراری می‌شه و اصولن هر ببینده فرندز بعد از دیدن یکی دو فصل، خودش می‌تونه یه پا نویسنده‌ش بشه و نه که کانال 1 چندتا سریال خوب رو شروع کرده پخش کردن، یک دفعه حس خود-راهنما-بینی‌ من گل کرد و می‌خوام چندتا از این سریال‌ها رو جهت رفاه خوانندگان این وبلاگ و ارتقا فرهنگ سریال‌‌‌‌‌‌‌ـآمریکایی‌‌ـبینی معرفی کنم که شاید خدمتی به خلق سیت‌کام-بین کرده باشم:

1) Seinfled: یک سیت-‌کام بقول خودش درباره هیچ (a show about nothing) که یه کمدی موقعیت محشره. چهارتا کارکتر اصلی داره که در موقعیت‌های خنده‌دار و بشدت احمقانه‌ای گیر می‌کنند و راه‌حل‌های "همینه"ای ارائه می‌دن. چندین کارکتر جانبی هم داره که عمق شخصیتی هر‌کدومشون به همه آدمهای فرندز می‌ارزه. یه چند اپیزود طول می‌کشه تا بفهمین چی به چیه. ولی طنزش حرف نداره. فرهنگ امریکایی و وقایع مختلف روز رو به مسخره می‌گیره و کلی هم شادتون می‌کنه و کم هم پیش نمی‌آد که از خنده اشک از چشماتون جاری نشه. 10 سالی هم بود که اجرا می‌شد و از بس محبوب بود، سالهای آخر هر هنرپیشه‌ اصلی‌ش برای هر قطعه 1 میلیون دلار دستمزد می‌گرفت (فرندزی‌ها هم البته بعدها به همین نرخ رسیدن). خلاقیت نویسنده‌هاش در ایجاد کردن موقعیت‌های کمدی مثال زدنیه.

2) Curb Your Enthusiasm: لری دیوید نویسنده ساینفلد این سریال مستندگونه رو از زندگی خودش درست کرده. یه کمدی خیلی متفاوت که آدمها حرف هایی رو که تو ذهنشونه می‌زنن و از مودب بودن ظاهری و رعایت کردن حال همدیگه خبری نیست. خیلی جاها دوربین رو دسته و از نمایشنامه نوشته شده و اسکریپت و این چیزها خبری نیست. برای همین یه کمدی بشدت متفاوت و کمی تیره‌س که از هنرپیشه های واقعی هالیوود هم در نقش خودشون استفاده می‌کنه. اگه از خنده‌های تماشاگران سیت‌کام در حین ضبط و فضاهای بسته و آپارتمانهای یکطرفه و دکورهای توی استودیو خوشتون نمی‌آد یا فکر می‌کنین همه این شوها شبیه هم و مصنوعی هستن، این یکی شاید جذبتون بکنه.

3) ْسوپرانوز: یه سریال جدی در مورد یک خانواده مافیا در نیوجرسی امریکا. اما این سریال بشدت با پدرخوانده و امثالهم فرق می‌کنه. خانواده و آدمهای سریال بغیر از مافیا بودن مشکلاتی مشابه مشکلات دیگران دارند و روابط خانوادگی و دوستی و کاری رو خیلی واقعی نشون می‌ده. بیشتر لذتی که من شخصن از این سریال بردم ( و می‌برم) اینکه که تونی شخصیت اصلی که رئیس مافیا هم هست، بر حسب غریزه از روشهای مدیریتی مدرن استفاده می‌کنه و از نحوه رفتارش می‌شه نقاط قوت و ضعف یک مدیر رو بخوبی دید و ازش کلی یاد گرفت!

خلاصه اگه Channel One رو بدون پارازیت می‌گیرین، این سه تا رو از دست ندین که شاید عاقبت به‌خیر بشین.
Link .  7 Comments