انتخابات ۲: به احترام شرافت
یکی از خاطرات کمرنگ دهه شصت این که هر وقت میر حسین موسوی را موقع گزارش کار دولتاش در تلویزیون میدیدم، در پس لایههای ضخیم رادیکالیسم مکتبی و فارغ از نمایندگی جریان سلطهگر حاکم، یک شخصیت نجیب و متینی به نظرم میآمد.
این چند روزی که مصاحبهها و فیلمهای مستند کاندیداها را دنبال میکردم، در میان حرف های نسبتن معقول موسوی، متانتاش هم پیدا بود البته. اما امشب در مناظرهاش با احمدینژاد، با اینکه نتوانست خوب حرف بزند و بیشتر ایرادات اساسی را بگوید، در نظر من حتی چند پله هم بالاتر رفت: بهترین ویژگی این آدم شد "شریف" بودنش. "شریف" نقطهی مقابل "پدرسوختگی" و "وقاحت".
کلاهم را برمیدارم به افتخار شما، آقای موسوی.
Link .
0
Comments