انتخابات ۳: وانس اِ لایف تایم

دیده‌ای گاهی آدم دلش می‌خواهد جز یک واقعه‌ای بشود که بعدها بگوید من هم آنجا بودم و این‌ها را دیدم و این کارها را کردم و الخ؟ که بشود یکی از لندمارک‌های زندگی آدم؟ مثلن پایین آمدن دیوار برلین که من خیلی دلم می‌خواست آن روزها می‌شد آنجا بودم و حتی حسرت این به دلم مانده که چرا برلین غربی را ندیدم هیچ وقت؟ یا مثل مسابقه فوتبال ایران-استرالیا که دو هفته قبلش سیدنی بودم و اصلن حواسم نبود که بیشتر بمانم و بروم ملبورن؟ یا همان دوم خرداد معروف که البته فکر می‌کردم نتیجه از پیش تعیین شده‌ و روز شنبه‌ای که داشتند رای‌ها را می‌شماردند ۷ صیح‌ِ پرینستون از خواب پا نشده رفتم سر اینترنت صفحه وزارت کشور را بخوانم که خاتمی ۱۷ میلیون و من با شاخ‌های درآمده دلم بخواهد که ای‌کاش الان تهران بودم؟

حالا این انتخابات هم که از آن وقایع هست که فارغ از نتیجه آن آدم شدید دلش می‌خواهد این روزها تهران بود و هر جوری که میتوانست کمک می‌کرد و می‌شد جزیی از واقعه‌ی‌‌ وانس ا لابف تام. حیف باشد.
Link .  0 Comments